ته شوې بدل او ماته چل د بدلېدو نه راځي
په اور کې پروت يم مګر تاو د سرو لمبو نه راځي
زه به د دوه جامونو راز درته هيڅ ونه وايم
خو جنتي نشه مې سر ته په تسبو نه راځي
ستا د ځوانۍ په زوال بېرته همدا زه سوزمه
ستا له بدن نه خو اوس بوي د کشمالو نه راځي
چې لنده غوښه په اور کېنږدې پخېږي کله؟
زما به شونډې څنګه ستا تر اننګو نه راځي؟
لکه د مات رباب بې غږ يم وچه دښته کې پروت
ستوني ته چغې د غم اوښکې تر لېمو نه راځي
يو ځل را ولوېدم بيا پورته شوم او بيا روان شوم
شکر دى سر ته مې بيا خيال د رالوېدو نه راځي
هغه د ښکلي وعده هم په ښکلې خوله وه کنه؟
باچا چې ستا له څنګ نه څه په بيړه تلو نه راځي