منمه وي به یو څو زړونه چې په مینه پایي
خو دلته ډیر دي داسې خلک چې په وینه پایي
د خسروي وختونو غرونه دی لار ونه تړي
فرهاده ته چې نه وې څنګه به شیرینه پایي
هغه چې ستا د عشق په دین نه وي تا نه پیژني
جانانه پایي به منمه خو بې دینه پایي
لکه شهید کابل بې ګوره بې کفنه پروت یم
د زړه پر غوښو مې کارغان تر اباسینه پایي
هغه له ستورو له سپوږمیو سره زړه تړلی
درمل به څرنګه بې خاله بې جبینه پایي