کاڼي مات شه پر لاسونو د هندارو
مؤمنان خو دې غالب وي پر کفارو
له یو ښکلي سره تار د زړه پیوند کړه
څو به درومې پر ګمنامو غوندې لارو
خدایه زه چې پرې مین یم چاته خاندي
للمې وسوې باران اوري پر شودیارو
مهاجر د زړه د ړنګ کابل نه راغلم
لمن نیسم ستا د سترګو د انصارو
ما خو پټ ساته اشنا ستا د بڼو راز
پسې چیغې کړې د زړه د وینو دارو