د هسۍ مستي

2020-09-21

 پرېږدئ زما لا سونه زه اورونه پـــــــــه لـــــــــــړمــــــــــــه

زه په سوي مذهب پوه يم زه دوزخ ځانته کــــــــــرمــــــه

 

 زه د خضر چينه سوځم نړوم د کوثـــــــــــــــــر غــــــــــاړي

زه له مړه ژوندونه موړ يم ما ژوندی لحد ورغـــــواړي

 

زه د مست ګداب په غيږ کي لاموجونـــــــــــــه ويښومه

 زه په ستوني د ښامار کی مرګ لــــــــــه خو به پا څومه

 

 زه په زړه د جهنم کي ا نګارونه لـــــــــــټــــــــــومـــــــــه

ا هر يمن راپارومه لايې ځا نته قــــــــهــــــــرومـــــــــــه

 

پريږدئ پريږدئ زما لاسونه زه اورونه په لـــــــړمـــــــه

زه په سوې مذهب پوه يم زه دوزح ځانـــــتـــــه کــــرمه

 

 پريږدئ روڼي دا تياري کو پريږدئ پئ کودامزلـــونه

 ټول په ګډه سره لمبه سو او روښان کــــــــوربـــــاتونه

 

راځئ لنډي ګړو دا لاري ور هوار کو کږليــچــــــــونـه

 د ژوندون د پاره ومروڅوژوندي ګړو لـــــــحـــــدونه

 

 په دې هيرو خرابو کي د هستۍ مـــــــستې أغازګړو

 دا دمرګ شېلې رڼا کوپکي کوک د ژوندون سازکو

 

 زه شاعر يم د دي مېني زه سکوت ورمـــــاتــــــــومه

زه هاتف دژوندۍ چيغي زه دا مړي ويـــــــــښــومه