غزل

2020-09-21

زه درتــــه راغـــلـــم دقـــدم نښې دې وې ته نه وې

دښار په شونـــډو دې سندری ګرځیدی ته نه وې

په کور ، په کلې، پــه محل کې بس یوه کیسه وه

پــــه هـــر مـــحــفـــل کې لکه شمع بلیدې ته نه وې

لـــکـــه دغـــیـــږې دمـــاشـــوم څـــخـه التی کیسه

دخــــا طـــــرو پـــــر پـــاڼــه پاڼه اوریدی ته نه وې

خدای دې کرلې وه دسترګو په محفل کې تصویر

پـــه هــــره اوښــکـــه کې له ورایه ځلیدی ته نه وې

دســـرو لـــمـــبــو له کروندو څخه دې کوچ کړی ؤ

پـــه  هــر پــانـوس هره مینا کې سوزیدې ته نه وې

دربــــــا بــــونــــو پــــه ګـــوګــل کې دې آ واز کرلې

پـه هــــر شهباز هره نغمه کې شرنګیدې ته نه وې

څــــــه هـــنـــګـــامـــه دې دبـلبلو په سهار ګډه کړه

لـــــکــــه نــسیـم دګل پرسیمه تیـــریدې ته نه وې

دجـــهــــانـــې دیــــار وطــــن دې پــه یر غل نیولې

هـــــره غــــزل ، هره مصرع کې مې راتلې ته نه وې