غزل

2020-09-21

ګونګې جنون مې د پردۍ مینې په تور مـه نیــســه

زما په محراب کي بیګانه سجدي په  زور مه نیسه

ماتـه نـصیــب د میــني قــــبـر پــیــښــور ټـــاکلـی

زه قـلــنــد  ر یـم راتــه لاری دلاهور مــه نـیـســه

یوه ځوانــې وه لــکه ګل پــر څـــانـــګـه ورژیــده

د پسرلې پـــه هدیره کې راته کور مـه نــیـــســـه

د لــمر شغـــلې مـــې لــــه وزره ســره و اود لـې

د خیـال همای مې د تـاریکو شپو به تور مه نیسه

لـکه لـښکر د پـتــنـګانـــو بــې فــریــاده ســوځــو

موږ د مجنون د سوو چیغـو په پیغــور مه نـیــســه

اوس که راځی د محتسب له سترګــو پــټــه راځــه

د دیدن لارې دبنګـــړو په شرنګ او شور مه نیسه

شپي د لیـوانو د لـــښکــرپــــه تــوره څــو تـیـروې

د ما ر بچې دې ورته خـپـل لسـتو ڼی نور مه نیسه

پــــه اشارو سره پــوهــیـږو جـا د وګــر طبــیــبــه

لاڅــو هــو ښیار یم پـرهارونو ته می ا ور مه نیسه

د جـهـانـې شـــپـو تــه لا خپل حبیب راغلی نــه دې

درد ونه مه راویــښـوه ورتــه ټــکور مــه نــــیســه