ګرمې تندې پسې څه ښکلی باران شو
ستا خندا غوندې په لمر باندې چې وران شو
ستا د اوښکو هر یو څاڅکی یی را یاد کړ
ګرم ګرم می چی لوند داسی ګریوان شو
لمر ځلا کړه راخوره په خپلو وړانګو
زړه می یو واری چې بیا درته نادان شو
څه هوا او څه فضا ده زموږ د مینې
«کله لمر کله باران یی ستا په شان شو»
ربه مه اخلی له ما دا دواړه فصله
نم د سترګو کی می زړه راته خندان شو
د ۲۰۱۲ کال د جولای د میاشتې اتمه/ کابل