تاچې خفه کړمه يارانو مې هم پرېښودمه
د چم ګاونډ خپل او خپلوانو مې هم پرېښودمه
سترګې مې ډکې د ژړا په پور تړلى ژوند مې
لکه ماشوم د کور ګلانو مې هم پرېښودمه
پر ما يې زړه درد وکړ، خوږ شول پرما
د وخت ظالمو رقيبانو مې هم پرېښودمه
ستا د وصال د بارانه په تمه تږى ناست وم
د خپلو اوښکو ګاونډيانو مې هم پرېښودمه
ستا په تلاش د هر سړي سره په جنګ اوښتم
څو پخوانيو بابا ګانو مې هم پرېښودمه
جلال اباد
١٣٩٠ -٦-٢٩