سمسور

خپلواکه، ټولنیزه او فرهنګی خپرونه

غزل

2021-04-27

څوک چې نوم د مينې واخلي، کيسه واړوم په بله

زه په خپل احساس ملنډې، هره ورځ وهم پخپله

مينه يو طرف ته ولاړه، زندګي ولاړه په بله

ما هم ورو ورو زړه راټول کړ، ته هم رو رو شوې بدله

وې يې پای ته رابطه، رسېږي څنګه لږ مې پوه کړه

ما وې داسې لکه څنګه، چې دايره شي مکمله

سر مې اوس هم کله کله، داسې خوږ شي ته وا چوي

ستا اوږې ته ضرورت اوس هم راپېښ شي کله کله

ستا د غاړې په لاکت، هک شوی نوم چې به مې وليد

لکه څوک چې شي زندۍ، سا به مې داسې تنګېدله

جدايي خو نڅا نه ده، چې زده نه شي نه به کېږي

يو ګام تا واخيست بل ما، بیا سره ورک شو تل تر تله

تر دې لوی عذاب هميمه، ما ليدلی ژوند کې نه دی

چې په نه زړه به موسکۍ شوه، په نه زړه به غږېدله

د تلي ۲۳مه، ۱۳۹۸ کال، کابل

د ښاغلي حفیظ همیم شعرونه - نور

6. انتظار

14. ډک زړه

19. د ډبرې عصر