سمسور

هر سهار اوس هم اوله سا ستا په نوم اخلمه

هر سهار شاهد زه د جنت د يوه منظر يمه 

ستا عکس مې ځوړند مخامخ د خوب بستر ته دی

هر سهار مې سترګې پرې خوږېږي بختور يمه

ستا عکس، چې ته پکې موسکۍ يې ماته ګورې او

شاته دې تر لري لري پورې سمندر ښکاري 

رنګ يې د څپو یو طرف سور بل طلايي او زېړ

وخت د مازيګر دی ډوبېدونکی پکې لمر ښکاري

ستا عکس، چې يو زر خاطرې پکې رانغښتې دي 

ځای، وخت او زموږ د نصیبونو حکايت پکې 

زلفې دې پرانيستې، د ګرېوان تڼۍ دې خلاصې دي

نه د رواج څرک شته، نه تاثير د روايت پکې 

باد دی او وېښتانو دې ښۍ سترګه پټه کړې ده

داسې لکه لمر چې تر ځنګل ها خوا غروب کوي

کيڼ طرف وېښتان دې د غوږ شاته اړولي دي 

داسې منظره ده چې تاثير لکه مشروب کوي

داسې يو تصوير دی چې زما زړه يې هم نه مني 

داسې يو تصوير ته وا په ګوتو چا ايستلی دی 

ستا ښايست ترسيم دی پکې داسې ته وا تا وينم

ښۍ اوږه دې لوڅه ده او شال ترې ښویېدلی دی

هر سهار چې وينم دا تصوير نو ورځ مې جوړه وي 

غرونه غرونه غم وي خو ارام ورته اوږه ورکړم

ژوند ته ور ترغاړې وځم د کار خواته يې بوځمه 

خپلو مشکلاتو کې و ده ته هم حصه ورکړم

ته مې يې په ذهن کې تر هغه چې په شپه کې بيا

پرېوځم پر بستر او ستا تصوير ته ښه ډېر وګورم

ذهن ته مې ته راشې او تا پسې روان شمه 

بيا چې راستنېږم څو ساعته وي تېر، وګورم 

د سلواغې، ۲۵مه، ۱۳۹۷

د ښاغلي حفیظ همیم شعرونه - نور