غزل

2020-09-21

بارخو، زنه، اوربل، سترګې او لب نه هېروم
دروېشه! نعمتونه به د رب نه هېروم

له ياده به ونه باسمه څوكي د بڼو
د خپل زړه د ژور زخم سبب نه هېروم

له ياره خوله ونه غواړم او بېرته شم راستون
خو دا ځل به خبره د مطلب نه هېروم

مات نه شوم د مودو مودو هجران وته اشنا
ستا رنګ دى رانه هېر خو ستا طلب نه هېروم

په وصل كې دروېشه لرم وېره د فراق
د رحم په وخت هم د خداى غضب نه هېروم