ؤ ارمان ئې ســـتا ګـــــزار او تـــــــه رانـــــه غــــــــلې
درویــــش نــــــورو کړ سنګسار او ته را نه غــــلې
تــــــا زمــــــه دلارښــــــونـــــې وه اخـــــــیستــــــــې
له مــــــاورکه شوله لار او تـــــــه رانــــه غـــــلــــې
ددښــــمـــــن ســـــر چـــــې پـــــــه ګډه ورکو ټل ؤ
وکړ ما وربانـــــدې وار اوتــــــه رانــــــه غــــــــلې
نـــــور مــــخلــــــوق بــــــې ضـــــرورته راروان ؤ
ګـــــــرانــــــه تــــه مــــې وې پکار اوته را نه غلې
« درویش» وژړل چې بیا دشپې په پای کـــــــــــې
راغـــله سترګه دسهــــــار او ته رانــــــه غــــلــــــې