غزل

2020-09-21

پـــــــه مــــړو کـــتـو مي پر زړ ګي باندي باڼه تېروې

زمـــــا د کـــــور پـــــر کـاڼـــــــي مــا و ته چاړه تېروې

 

د يـــار پــر زړه بـــاندي با ستا اوښکي اثر ونه کړي

پر دې غوړ لو ښي به تـــــر څــــو ســـړې اوبه تېروې

 

لمرمخې ياره ستا خويونه هـــم د لمر غوندي شول

پـــه راتــــګ هــره ورځ راځــــې مګر شپه نه تېروې

 

نــصــيـبه بيا د يـــار لــــه شونډو يم بې برخي روان

ظـالـــــمه دا ځـــل مـــــي هــــم تــــږی تـرواله تېر وې

 

نورو خپل خوږ پرسراخستي وي په سروزخموکي

دروېــــشـــــه تـــــه  يـــې پټ ساتې ته  پرزړه تېروې