غزل

2020-09-21

د  يار  و  زلفو   ته    به   ځير  ومه  تر  ډېره  پوري 

ځوړند  به  زهّ  په   دا  زنځير  ومه   تر  ډېره  پوري

 

مور که  به  څهّ هم ددښمن  وه خو چي  بّوره به شو    

په  خدای  چي  زهّ به په زهير  ومه  تر ډېره پوري

 

جانان   ویيل   چي   دا  زما  د  بار خوزربه ستا وي

په   دې  خبره   زهّ    امير    ومه   تر   ډېره    پوري

 

زما د خپل بخت  ستوری نه وّ ، ستا د زنې خال وّ

چي زه  ئي  ﻻندي  تر  تا ثير   ومه   تر  ډيره  پوري

 

د دغو  خلکو  ساده  توب  دی  تر دې  حده  پوري 

چي  زهّ  دروېش  هم  پکي  پيرومه  تر ډېره پوري