2020-09-21
راشــــــه چـــــې پـــــه لاره بــــانــــدې فرش درته لیمه کړمه
تـــــاتــــــه پــــــه کـــتــــو کـــتـــو بــه دواړه کسي سره کړمه
تــــــــه دې دســــتـــم کـــیـــڼـــــې کــــــږې راتـــه مُــغـلې کړه
زه بــــــــــه مـــې هــــــوډونــــه بــــیـــا لــه سره پښتانه کړمه
ستـــــا د انـــــــاري شـــــونـــــډو شــــراب په مینه شو ممه
شــــــــومــــمــــه اورونـــــه، چــــې اورونـه پرې ساړه کړمه
خـــــــوبـــــــه لـــېـــونـیه بیا په کوم شوګیر کې پاتې شوې
راشــــه چــــې د ستــــرګـــو پــه زانــګو کې دې ویده کړمه
زه بــــه ځـــان د شـــمـــې پـه دود څاڅکی څا څکی وسېزم
هــــومــــره بـــــه اوبـــه شـــم چـــې دې تیـــږه زړه اوبه کړمه
تـــه خو اوســـنۍ شوې ځان دې هېر کړ، زه دې هېر کړمه
زه لا پـــخـــوانـــی یــــم، تــــا بــــه ځــان کړم، تابه زه کړمه
خـــیــــر دی کــــــــه د مـــیـــنـــې لاره ډکــه لـــه اغـزونه، ده
ســــــــتـــا رنـــګـــیـــن یـــادونـــه بــه له ځانه سره مله کړمه
زه مـــــــلامــــت نـــــه یــــــم تــــلـــوســـه دې دلیــــدو لــــرم
داســـــــې چــــې پـــه بـــیـــړه بــیــړه ستا په لورې تله کړمه
ځـــان راځـــنـــې ورک شــي ستا د سترګو په هیندارو کې
ټــــول شـــمـــه هـــیـــنــــداره چـــې هــیندارو ته کاته کړمه