ماڼۍ که جونګړه ؟

2020-09-21

نوره دې نه یادوم  ،

نور دې دکور له مخې نه تیریږم

نور دې  کوڅه  په اوښکو نه وینځمه 

نوردې  دکلي  دچنار په ډډه نوم مه لیکم ،

نور دې دپله خاوري  په سترګو  باندې نه موښمه

اونور دې لاره دګودر نه څارم .

*     *       *

آرمان، آرمان هغه خوږي د انتظار شېبې مې،

چې ستا د زلفو په دار و ځړیدې.

آرمان، آرمان د هیلو تاندې نا زنینې غوټۍ

چې ستا د مینې په اور وسوزېدې.

آرمان، آرمان هغه د کلي د سنځلو ګلان

چې د نا پایه پسرلي په سهارونو کې مې

ستا د راتلو په لاره وغوړول.

اوله رنګینو امیدونو نه مې،

تا ته د زړه په سر ماڼۍ جوړه کړه،

خو ته یوازې د یوې شېبې، یوازې د یوې،

                                           لنډې شېبې له پاره

زما د هیلو رنګینه ما ڼۍ ته ننوتې ،

بیا دې په سرو منګلو ،

زما د زړه په وینو،

زما د هیلو د ما ڼۍ په دیواله ولیکل،

چې دا جونګړه خو زما د اوسېدلو نده

او بیا د تل له پاره،

زما د زړه له کوره ووتلې.

 *     *       *

نوره دې نه یادوم،

نور دې د کور له مخې نه تېرېږم ،

نور دې کوڅه په اوښکو نه وینځمه ،

نور دې د کلي د چنار ،

                     په ډډه،

                                 نوم،

                                           نه لیکم.

کابل ۱۳ ۷۰/۴/۱۹