2020-09-21
چې ورته خولـــــــې شـــــــوې داصيلو مرغلرو اوبــــــــــــــــه
خــــپـــــلو خـــــــــــــبرو ته دې ورکړې د سنــــــــــــــــدرو اوبه
ستا د تصوير تنکيو پښو ته شيـــــــــــــــــشې مه شه لشې
په کاڼو چېرې ماتې مــــــــــــــــه شـــــــه د جــــــوهــــــرواوبه
زما د زړه د مــــــيــــــــنې زور پاس په لېمو کې ګــــــــــوره
په بـــــــــــــره خـــــــېــــــــــــــژې اشنا تل د زورورو اوبـــــــــه
خــــــــــــدايه ! باران د مـــــــــــــــــــينې راوله پر وچو للمو
غواړي ګـــــــــــلان لکه د تــږو مــــــــساپـــــــــــرواوبــــــــه
ګودرې شاړې منګي مـــات دي په کې څاڅکی نه شته
ســــــــــــتا د لاســـــــــونــــــــــو د جوړه شپينو کوترو اوبه
پرګلو څاڅي کوم د مينې پېغــــــــمـــــــــــــــــــــــبر ژړلې ؟
د شعر د شــــــــــــــاتـــــــــو د مچيو لـــــــــــه وزرو اوبــــــــه
کله چې ليکي خپل صـــــــــنم تـــــــــــــه صـــــوفيانه غزله
قلم ته واچوي کاروان د نــــــــــيــــــــلــــــــــــوفــــــر اوبــــــه