په ماښام بلې ډیوې د میخانـې دي
دتــوبـــو د مــاتېـــدلــــو بهـــانې دي
دچا سترګوتـــه یـــم غـــلی درېدلی
راته ناستې پکې تللې زمـــانې دي
پر ده پوښ مې شې مولا د ګناهونو
ما اېستلې د ســــندرو نــذرانې دي
تر دې میووریجو ږیرې دې قربان شم
لکه ژېړ غوړي دي مستې ترانې دي
تـــورو ستـــرګو شاعري راوړه کاروانه
که هـــندوې د شـــــیدا د زمانې دي