زه بــــه تـــا نـــه رڼــــــــا اخلم ته له مانه
یوه شـــــپه بـه کړو په دوو شمعو روښانه
مــوږ چـــــې دواړه ښکلو د یو بل سترګې
حــال به نه وایې لــه ستوریو ډک اسمانه
لکه مـــړاوی ګل مې ورو، ورو زړه غوړیږي
داوبــــو پـــه څـــېر دا څــــوک ده را روانـه
دا جهان او هغه بل جهان یې خوار شي
څوک دې نـــه شي بې ایمانه بې جانان
دفـــرهـــاد او د مجنون کیسه زړه شوه *
نـــوې میــــنه رســـېدلــې تــــــر کاروانه
*دور مجنون ګذشت . . . . دفارسي د یوبیت اثر