غزل: په غبارونو
2020-09-21
پـــه غــــبارونـــو لارې ډکــې دي چـــــې تــــاووینم
دپــــردې شـــاتـــــه راښــکاره شــه چـې رڼا ووینم
زه درته ناست یـــم لــه کلــونـــو په کړکۍ کې دزړه
زمـــوږ کــوڅــې تــه بــه راځې چې دې اشنا ووینم
شه په موسکا، که د اغزي د سر په پرخه کــې وي
چـــې مـــې قـــبوله پــه لمــدو اوښـــکو دعـا ووینم
زه هـــــم د مــیـنـــې د زنځـــیر یــــــوه غریــبه کړۍ
دوړانګو ډک لاس دې راتېر کړه چې شرنګـــــــا ووینم
ارمان چــې ستا پـــه اسویلي لکه د شمعې ومــــرم
ارمان چې ستا پـــــــه غـــېږ کې ځان لکه سبا ووینم
زمــــا پـــــه ستـــــرګـــو او پــه زړه کـــې غمي ولیګوه
چې دې په تــورو تورو تـــیـږو کــې بــــیا بــــیا وویــــنم
کــــاروان دې ومـــــرم د ارمـــــــــان لــه لارویـــو ســـره
کــــاش مــــــروره یـــــاره یـــــو ځـــل دې پــخــلا ووینم