په مـــــینه، مــــــینه کــــه یـــو بــل تــــه غـــېږې واکـــړو
پــــه دې ورکـــــه دنـــیا کــــې پـــه اخــر ســـره پــیداکړو
پر جنګ به تیږه کېږدو، جنګ بـــه مـــړو ستـــرګو ته پرېږدو
راځه چې لـــه شــــاهیـــــن ســره کــوتـــرې پـه هوا کړو
لیلا چې کــــــوم خــــوا ستـــرګې غړوي مجنون به ویني
او ډکــــــه لــــه لـــــیلا نـــه بــــه څــــلور کونجه دنیا کړو
منــــصور بـــــه پــــه ګــلابــــو پـــه نـــرګســـو باندې ولو
دحـــــق پــــر ضـــــد بــاطلـــه بــــه دهــر مـــلا فتوا کړو
دا توره وچکالي به یــې پــه سپــــینو اوښــــکو میـــنځو
له ډېرې خــــــوشحـــالـــــۍ نـــه بـــه بلـبلې په ژړاکړو
شپې ورځې د ژوندون به مو خوشبو کې وي رانغښتې
لمــــونځــــونـــــه د سحــــر بــــــه په ګلونو کې ادا کړو
روان بــــــه شـــــو کـــــاروانه دبــــڼو پــــر څـــوکو څوکو
رانجه به د جانان له خــــماري ستــــرګــــونـه غــــلاکړو