لـــکه د غــــره ســـــړې چیـنې لکه د غره ویلني
دچــا خــــبرې لګـــــېدې لــــکه لامـــده ویلـــــني
هغه د ژوند پر اوبه خـــوربــــانــــــدې وې ته ولاړه
چې ستا تر څنګ مې ارمــانــونه وو راشنه ویلني
ځینې غزلې لکه تاندې خـــولــــــګۍ خوند کوینه
لــــکه وي ګـــډ پــه خــوږو ژاولو کې ساړه ویلني
بیګا مې خوب لیده موسم د خـوند ورنګ به راځي
په سپین غاټول پسې ولاړ وو پــــه لمانځه ویلني
رب دې کـــاروانه کـــړه ملـــــګری یو زرغون لاروی
په سرو لمبو کــې ســـوځـــېدلي دي اوبه ویلني