غزل
2020-09-21
|
بــــــې تـــــانــــه څـــه پاتـــې دي ماته مانه ولې لاړې ځـــــواني ته څــــومـــــره وې نــاځوانه مانه ولې لاړې کـــــه یـــــو ځــــــل بیــا راشــم دنیاته داسوګند کومه تـــــه لـــــــه هــــــر چـــــائې په ماګرانه مانه ولې لاړې لامــــــې څـــکلي پــه خوله نه و ستا دشونډو شراب ولې په شا شوې يښیمــانــــــه مانــــــه ولـــــــې لاړې چـــــــې ستــا جمال ئې ولیده حیرت بې هوښه کړله آئـــــیـــــنـــــه هســــــــــې شوه حیرانه مانه ولې لاړې مـــــــا ددوزخ لـــــــــه اوره هــــــــم چیرې توبه ونه کړه تـــــــوبــــــه تـــــوبـــــــه مې له هجرانه مانه ولې لاړې لـــــــه ځــــــــانــــــه ووتـــــــــم چـې زړه ته مې راننوتې ځــــــــانـــــتـــــــه دې پریښو دمه ځانه مانه ولې لاړې ژونــــد مې له ژونده کسات اخلي دڅو ورځو په تور دزلــــــمـــــیـــــتوب یــــــاغي دورانه مانه ولې لاړې یــــــوه خـــــــنـــــــدا دې راتــــــه وکړه ځکه ژاړم مدام بریښنا شوه مخکې له بارانـه مانــــــــه ولـــــــې لاړې وخــتـــــه لــږ تم شه چې هډونه مې ټول شل پاتې دي پــښتــــــون دی پـــــــاتې لــه کاروانه مانه ولې لاړې اوس مې لاسونه نه رسیــــــږي خپــــــلې غاړې ته هم دلیونو څیرې ګریوانــــــــه مـــــــانــــــــه ولــــــې لاړې راغـــــــلم دنــــنــــګ پــه مینه چغه مې له سوزه وکړه راشـــــه خپـــل کلـــي تـــــــه جــانــــانه مانه ولې لاړې دنمارک ۱۱/ ۱ / ۲۰۰۵ |
||
 |
||
|
|
||