غزل
2020-09-21
|
ښـــکـــــلـــیـــه لږ وکوه ځوانې ګوره ملنګ به دې شم ددیدن وکــــــړه ارزانــــــي ګـــــــوره ملنګ به دې شم
په زور او زرو بلا پورې کـــــــــــــړه ثـــــــــــواب وګټه په زړونو وکــــــــوه خـــــانــــي ګـوره ملنګ به دې شم
و طــــــنــــه ستــــــا د خپلو اکې ارمان په زړه ګرځوم چې پرې مــــې نه ږدې ارماني ګوره ملنګ به دې شم
مـــــالیــــاره ورکړه د زړه وینې غوټۍ مړاوې نه شی سیلۍ لــــګـــــــــیــــږی خزاني ګوره ملنګ به دې شم
خیاله د لـــمـر په دودمې پورته شه د شعر په اسمان لکه غزل د جــــــــــهانـــې ( ۱ ) ګوره ملنګ به دې شم
یاقوتي اوښــــکــې مې شراب دزړګي غوښی کباب یاره راځــــــه پـــــــه مـــهــمانې ګوره ملنګ به دې شم
لمره را واوریــــــــږه تـــــــود مې کړه کنګل چې نه شم کنه کاوون (۲ )یم تو پانې ګـوره مــلنــــګ به دې شم
جـــــــــنـــــونــــــــــه غـــروکې یوه جونګړه ورته ولټوه د ننـــــــګ ئــــــې څه په وداني ګوره ملنګ به دې شم
( ۱ )ستر شاعر ښاغلی عبدالباري جهاني ،(۲)په لغمان کې تر ټولو وچت غر،او نامتو شاعرښاغلی صدیق کاوون توفانې . ۹ / ۲۰۰۵ |
||
 |
||
|
|
||