غزل

2020-09-21

یــــــو مـــــست شانې زلمی وم خو هجران کړم لیونی

په مـــــــینه مـــــــینه خپـــــل قـــاتــل دځان کړم لیونی

په تش کتو چې وړي رانه پـــــــښتو اوایــــــمان دواړه

دوه تورو تورو سترګو دجـــــــانـــــــان کړم لیـــــونـــی

سور ټیک يې په وربل لکه په توره شـپه کې ستوری

شغلو یې لا په سپین مخ دپيزوان کــــــــړم لــــیونـــی

سرتوره چې پښتو لیلا  ژړیږي اوزه خــــــــــانــــــــــدم

ښېرو دکوم مجنون څېرې ګریوان کړم لیـــــــــــونــــی

اثر دښاپیرو راباندې پــــــــروت لـــــــــه پخـــــوانــــــه

ښکلا لا دګرُجۍپیغلې حیران کړم لــــــــــیونــــــــــــی

یوخوار غریب ملت وم رهبــــــرانــــــــوکـړم پیـــــــمال

کعبه کې قسمونو په قران کــــــــــــړم لیــــــــــــونــــــی

ژیړ ګل  ددا‌ؤدي یم پــــاڼې پــــــــاڼې رژیــــــــــدلــــــې

بهار کې  مې هم خپل قسمت خــــــزان کــــړم لــــیونی

مضبوط  ئې یم  تړلی دغــــمونــــــــو پـــــــه زنــځیــــر

تیارو کې دخپل تور نصیب زندان کــــــــړم لیـــــونـی

بدل ددعاګــــــــانــــو ئې راکړی دی څـــــــــوچـــــــــنده

ړانده آسمان دکـــــــاڼــــــــو پــــــــه بــــاران کړم لیونی

دسرو زرو زینونه ئې په لوټ کــــــــې دي مـــونــدلي

راغلی عجیبه دخرو دوران کــــــــــــړم لـــــــــــیونــــــی

یو ، یو مې دزور نه ‌ؤ « ننګ » مـــــې هر یو څملولی

چې ټول شو راته یو بې ننګ جهان کـــــــړم لـــــــیونی

دنمارک ۲۰۰۶